Hoi allemaal,
Jaren heb ik regelmatig blogs gehad. Ik houd van schrijven en ik mis het! Mijn dagboek verwaarloosd, tijden niet gedicht, niet geschreven... Maar ik heb de geest weer.
Intussen is er veel veranderd. Tijdens mijn vorige blog was ik een gemotiveerde en gepassioneerde student. Ik jong, naïef en enkel op papier volwassen. Ondanks dat ik het graag ontken, ben ik wel iets meer ontwikkeld. Het korte lontje is weg, de passie voor het leven is versterkt
Er zijn veel dingen die fijn of interessant vind. Van "knutselen" tot lezen tot series kijken tot mijn vrijwilligerswerk tot mijn sociaal leven. Er is veel waarvoor je mij uit bed kan trekken (maar neem dat alsjeblieft niet letterlijk)
Volwassen zijn is maar een bijzonder gegeven. Ik heb ben bewust vrijgezel en kindloos. Ik heb geen baan (ziekte, saai verhaal). Ben ik dan net zo volwassen als mijn vrienden die even oud zijn en dit allemaal wel hebben?
Ben ik volwassen als ik houd van vrolijke kleuren, fantasie en tekenen. Zou ik moeten stoppen met knuffels haken? Misschien ben ik minder volwassen. Misschien ook niet. Als ik merk dat ik met mijn ogen rol, stampvoet of keihard lach... is dat dan infantiel of een vrij karakter? Wie het weet mag het er zeggen. Één ding weet ik wel: deze eigenschappen gaat ik niet verliezen. Ze maken mij tot wie ik ben. Soms wil ik die persoon niet zijn, soms ben ik er tevreden mee, hoe het ook zij: dit ben ik en blijf ik
Dit is mijn eerste, echte dagboek stukje. Morgen komt er meer. Dan zal ik ook meer delen over wat ik zoal doe en maak
Hopelijk tot morgen en liefs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten